ﻫﻨﻮﺯ ﺟﻨگ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻀﻲ اﺯ ﻃﺮﻑ ﺳﭙﺎﻩ ﻓﺳﺎ ﺑﻪ ﻛﺭﺩﺳﺘﺎﻥ اﻋﺰاﻡ ﺷﺪ .
ﻫﻤﻪ ی ﺧﺎﻧﻮاﺩﻩ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ و اﺯ اﻭ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺮﻭﺩ , اﻣﺎ ﻣﺮﺗﻀﻲ اﺻﺮاﺭ ﺩاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻡ .
ﭘﺪﺭﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻮاﻧﻲ ﺗﻚ ﺗﻴﺮاﻧﺪاﺯ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﻀﻲ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ :” ﭘﺴﺮﻡ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش , ﺳﻨﮕﺮ ﻛﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ . ﺳﺮﺕ ﺭا ﺑﻴﺨﻮﺩ اﺯ ﺳﻨﮕﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﺭ ﻛﻪ ﺗﻴﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﻱ ! ”
ﻋﺎﺯﻡ ﻛﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﺪ و ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﭘﺎﻭﻩ ﻣﺴﺘﻘﺮ .
اﻭاﻳﻞ ﺟﻨﮓ ﺑﺮاﻳﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﺩاﺩ , ﺩﺭ ﺁﻥ اﺯ ﺻﺒﺮ و ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻱ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ .
ﺑﻪ ﭘﺪﺭ و ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺯ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻱ اﺳﺖ و ﻧﺎﺭاﺣﺖ اﻭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ .
ﻧﻜﺘﻪ ی ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺮﺗﻀﻲ اﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻂﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ و ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺖ:
” ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺴﺘﻢ و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻄ ﻣﻘﺪﻡ ﻧﻤﻲ ﺑﺭﻧﺪ !!! “
اﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ اﻳﺸﺎﻥ و ﮔﺮﺩاﻧﺶ ﺧﻂﺷﻜﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ !
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺭا ﻳﻚ ﺑﺴﻴﺠﻲ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ … اگر بدانید که را میگویم از تعجب دهانتان باز میماند!
سردار شهید مرتضی جاویدی (اشلو) …
منبع:http://cbsc.ir
